DEKLARACJA UCZESTNIKÓW 

POROZUMIENIA SPOŁECZNEGO

Państwo, którego pragniemy, szanuje wolności obywatelskie, a jednocześnie poskramia wynaturzenia rynku. To państwo, które  jest silne i troskliwe – a jednocześnie nie narzuca obywatelom światopoglądu, stylu życia czy systemu wartości. III RP stworzyła państwo neoliberalne gospodarczo, bezwzględne społecznie i represyjne obyczajowo. Państwo w istocie swojej głęboko niemoralne. Uważamy, że pora to zmienić. 

Uważamy, że jakość państwa mierzy się poziomem życia obywateli najuboższych i najsłabszych, a nie najbardziej uprzywilejowanych i najbogatszych. Dziś, ci których dotknęła bieda i bezrobocie mają słuszne poczucie krzywdy, poniżenia i odrzucenia. Po niemal ćwierćwieczu polskich przemian mamy coraz więcej biedy wśród większości i coraz więcej bogactwa u nielicznych.  Jedna Polska – dwa światy.

Elity polityczne przekonują Polaków, że to najlepszy z możliwych światów, najpewniejsza droga do sukcesu. Że ci, którzy nie chcą podporządkować swojego życia  samolubnej pogoni za zyskiem, nie dojrzeli do życia w demokracji. Tymczasem jedynymi, które zyskują na tej apoteozie egoizmu są korporacje przemysłowe i finansowe, żerujące na nas i naszym państwie.

Media i tzw. eksperci dzielą nas na celebrytów i nieudaczników, na europejczyków i zaścianek, na jedynie mądrych i szaleńców, którzy domagają się radykalnych zmian.

Na naszych oczach, wbrew woli obywateli, przeprowadzono bezrozumną, złodziejską prywatyzację, która pozbawiła Polskę majątku, wypracowanego przez całe społeczeństwo przez pięćdziesiąt niełatwych powojennych lat. Tracimy szansę na wdrażanie polskiej myśli technicznej i budowę narodowego kapitału, który gwarantuje minimum suwerenności.

• Elity rządzące Polską zawłaszczyły sobie nasze państwo, odebrały go obywatelom, podzieliły pomiędzy siebie. Demokracja staje się fikcją i coraz bardziej jest ograniczana.
• Państwo pozbywa się odpowiedzialności za organizację życia społecznego i gospodarczego, skupiając się coraz bardziej na zadaniach represyjnych.
• Bez zgody społeczeństwa zadłużono Polskę do poziomu zagrażającego naszej suwerenności politycznej.
• Dwa i pół miliona Polaków nie ma pracy, kolejne dwa miliony wyjechały z kraju, nie w poszukiwaniu „lepszego życia”, ale szans przeżycia w ogóle.
• Ci, którzy ciągle jeszcze pracują w kraju, padają ofiarą szantażu w zakresie warunków pracy i płacy. Rośnie kategoria „pracujących biedaków”, umowy śmieciowe pozbawiają Polaków, szczególnie młodych, bezpieczeństwa niezbędnego do założenia rodziny,. Rząd, wbrew protestom wszystkich związków zawodowych,  przeforsował  uelastycznienie czasu pracy, co oznacza likwidację jednej z największych historycznych zdobyczy lewicy: ośmiogodzinnego dnia pracy.
• System opieki zdrowotnej dzieli obywateli na lepszych i gorszych, stosownie do zawartości portfela.
• Głodowe emerytury podważają podstawy egzystencji ludzi, którzy całe życie przepracowali dla Polski – a przyszłość tych, którzy teraz pracują, jawi się jeszcze mroczniej.
• System edukacji nie zapewnia solidnego wspólnotowego wykształcenia.
• Tysiące pokrzywdzonych przez wymiar sprawiedliwości i urzędy skarbowe patrzą bezsilnie na ruiny swego życia, podczas gdy urzędnicy państwowi winni tych niegodziwości pozostają bezkarni.
• Polityka rolna nie rozwiązała żadnego z podstawowych problemów polskiej wsi, a głównym źródłem dochodów gospodarstw wiejskich stały się emerytury, renty i zasiłki.

Najwyższy czas dokonać radykalnych zmian. Czas na wielki  projekt modernizacji stosunków społecznych i  przebudowy państwa.

Dla tego projektu potrzebujemy społecznego poparcia. Nie możemy liczyć na tych, którzy należą do dzisiejszej elity władzy. Oni dobrze czują się w państwie, które stworzyli, projekt jego radykalnej przebudowy będą postrzegali i słusznie, jako wymierzony przeciwko sobie. Dlatego musimy zacząć pracę od dołu, od podstawowych, najmniejszych choćby struktur społeczeństwa obywatelskiego: organizacji politycznych, związków zawodowych, stowarzyszeń, fundacji i ruchów obywatelskich. Ta zmiana, jeśli nadejdzie, nie będzie narzucona z góry przez jakieś nowe porozumienie elit. Będzie owocem autentycznego społecznego protestu, oddolnej mobilizacji obywateli, którzy uwierzą, że mają coś do powiedzenia we własnym kraju.

Nie pretendujemy do miana nieomylnych, ale dobrze wiemy co należy zmienić, aby nasz kraj stał się rodzinnym domem dla wszystkich obywateli.

Proponujemy dziesięć działań :

1. Przywrócenie obowiązków,  powinności i funkcji  państwa, tam gdzie tylko ono może zapewnić zaspokojenie społecznych potrzeb oraz realizację gospodarczych projektów modernizacyjnych i infrastrukturalnych. Zaangażowanie państwa w realizację projektów regulujących rynek pracy w tym  program dofinansowania pierwszego miejsca pracy dla absolwentów.
2. Odbudowa państwowego sektora bankowego
3. Zagwarantowanie państwowej eksploatacji naszych bogactw naturalnych oraz zablokowanie prywatyzacji sieciowych przedsiębiorstw infrastrukturalnych: PKP, Poczty Polskiej, Sieci Energetycznych.
4. Zapewnienie bezpłatnych dróg i autostrad, nawet jeśli miałoby to oznaczać konieczność przejęcia za odszkodowaniem tych odcinków, które są dzisiaj w prywatnych rękach.
5. Przywrócenie solidarnościowego systemu emerytalnego, którego finansowaniem      obciążone będą nie tylko praca, ale też konsumpcja i kapitał. Likwidacja OFE jako przymusowego filaru ubezpieczenia emerytalnego oraz likwidacja podatku dochodowego od emerytur i rent.
6. Reforma służby zdrowia zakazująca prywatyzacji państwowych placówek służby zdrowia wraz z gwarancją, że nasze składki będą trafiały wyłącznie do ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej i publicznej służby zdrowia
7. Radykalna zmiana polityki rozwoju regionalnego, polegająca na sukcesywnej likwidacji dysproporcji pomiędzy najbogatszymi i najbiedniejszymi regionami Polski.
8. Ukierunkowania polityki rolnej na rozwój małych i średnich rodzinnych gospodarstw
9. Reforma systemu podatkowego gwarantująca skuteczność ściągalności podatków, likwidację szarej strefy oraz wprowadzająca rozwiązania dynamizujące rozwój gospodarczy.
10. Skuteczne zapewnienie w ramach Unii Europejskiej respektowania żywotnych, polskich interesów ekonomicznych.

Odrzucamy neoliberalną politykę dotychczasowych rządów, której skutkiem jest niesprawiedliwość, nierówność i wykluczenie.

Mamy inną wizję rozwoju Polski.

Dlatego jednoczymy  nasze działania. Polska Lewica, Polska Partia Socjalistyczna, Partia Regionów, Ruch Ludzi Pracy, Związek Zawodowy Rolnictwa Regiony na spotkaniu w dniu 12 października 2013 roku w Warszawie powołują Porozumienie Społeczne ZMIANA, będące wspólną i jednolitą płaszczyzną działalności politycznej partii, związków i stowarzyszeń je ustanawiających.

Porozumienie ma charakter otwarty.

Porozumienie niniejsze obejmuje wszystkie struktury sygnatariuszy porozumienia i nie ogranicza żadnego ze statutowych uprawnień sygnatariuszy.

W przypadku wystąpienia różnic w poglądach na jakimkolwiek szczeblu i w jakiejkolwiek sprawie sygnatariusze zobowiązani są do dokonania próby uzgodnienia przed upublicznieniem różnic..

Porozumienie wchodzi w życie z dniem zatwierdzenia przez organy statutowe sygnatariuszy nie później niż 30 listopada 2013 roku, przy czym krajowe władze wykonawcze w sprawach leżących w ich zakresie kompetencji deklarują działanie z intencją porozumienia od chwili jego podpisania.

Podpisy sygnatariuszy Porozumienia Społecznego

1. Polska Lewica                                                                                      Jacek Zdrojewski

2. Polska Partia Socjalistyczna                                                                  Bogusław Górski

3. Partia Regionów                                                                                   Bolesław Borysiuk

4. Ruch Ludzi Pracy                                                                                 Lech Szymańczyk

5. Związek Zawodowy Rolnictwa i Obszarów Wiejskich REGIONY       Renata Beger

Warszawa dnia 12 października 2013 r.